1. Të ftohtë i madh, i thatë e me ngricë; fraq, cingërimë, thëllim. Acar i ashpër. Acari i dimrit. Bën (ka) acar.

2. kryes. sh. ~E, ~ET. Të ftohtat e dimrit, ngricat. Duron (kalon) acaret.

3. fig. Ashpërsi, vrazhdësi; zemërim. I flet me acar. E merr me acar.

4. fig. Frikë që të ngrin zemrën. I hyri acari në shpirt. Rrinte me acar në zemër.

5. përd. mb. Shumë i pastër e i ngrirë (për veshjen). I ka petkat acar.

1. I acartë. Mot (dimër) acar. Erë acare.

2. Shumë i pastër e i kulluar, shumë i kthjellët. Ujë acar.

3. Shumë i pastër e i rregullt në veshje, që mbahet akull; që mban pastërti e rregull. Djalë acar. Grua acare.

4. fig. I mprehtë, i shkathët. Fëmijë acar.

1. Pastër e bukur, akull. I veshur acar.

2. Ashpër, me të egër, vrazhdë. Foli acar. U soll acar.

3. fig. Pisk, ngushtë. E ka punën acar.