Ai që ka ikur fshehurazi nga një vend, ku e kishin mbyllur për dënim ose kundër dëshirës; ai që ka marrë malet ose që ka kapërcyer kufirin për të shpëtuar nga ndjekjet ose nga një rrezik. I arratisur politik. E kapën të arratisurin.

1. Që ka ikur fshehurazi nga një vend, ku e kishin mbyllur për dënim ose kundër dëshirës; që ka marrë malet ose që ka kapërcyer kufirin për të shpëtuar nga ndjekjet ose nga një rrezik. Të burgosurit e arratisur. Ushtarët e arratisur.

2. fig. Që është shpërndarë, që ka humbur diku larg, që është tretur larg. Me mendje të arratisur. Me sy të arratisur.

3. vjet. Që ka marrë arratinë, që endet lart e poshtë, që bredh nga një vend në tjetrin. Kalorës i arratisur.