1. vetor. Tregon një send (të shënuar nga një emër i gjinisë asnjanëse), për të cilin bëhet fjalë, por që nuk është i pranishëm, zëvendëson një emër të gjinisë asnjanëse (në numrin njëjës), të përmendur pak më parë ose që do të përmendet më pas.

2. dëft. Tregon një send (të shënuar nga një emër i gjinisë asnjanëse), që ndodhet më larg folësit se një send tjetër i njëjtë; kund. këta. Ata lesh (gjalpë, mish). Ata ujë.

3. dëft. shih ASO

4. * Ç'qe ata? vjet. si ndodhi? si rastisi? si qe puna? Ç’qe ata! vjet., iron. Çudi! Si është e mundur! Si mund të ndodhte! Ç’është ata! vjet. Përdoret si përgjigje për ta qetësuar bashkëbiseduesin, duke e siguruar se diçka do të bëhet, me kuptimin: patjetër, pa asnjë dyshim.