BEJ m.sh.
1. hist. Pronar tokash në sistemin ekonomik feudal në Shqipëri para Çlirimit, pjesëtar i klasës çifligare sunduese. Beu i fshatit. Tokat (kullat) e beut. Shpronësimi i bejlerëve. Lufta kundër bejlerëve.
2. hist. Titull i vjetër turk për qeveritarin e një krahine dhe më pas titull fisnikërie më i ulët se i pashait.
3. vjet. Përdorej në Shqipëri para Çlirimit, zakonisht pas emrit të një njeriu, në shenjë nderimi, me kuptimin «zoti». * Rrinte si beu në kashtë tall. shih te KASHT/Ë,~A,