Skip Navigation or Skip to Content
X
BEQARI f.
1. Të qenët i pamartuar në moshë të rritur; gjendja e atij që e ka kohën, po nuk është martuar. Vitet e beqarisë. I dha fund beqarisë.
2. përmb. Tërësia e beqarëve, të rriturit e pamartuar. Ishte mbledhur beqaria.