1. Që ka një brengë të madhe, që ka një hidhërim të thellë në shpirt, që ka pësuar një fatkeqësi të rëndë; si mallk. që e zëntë një brengë e madhe, që vuajttë nga brenga të mëdha. Nënë brengëmadhe. Jetë brengëmadhe.

2. Që të sjell brenga të mëdha.

3. Përd. em. sipas kuptimeve të mbiemrit.