BRISHTË mb.
1. Që thyhet lehtë; që thërrmohet shpejt. Lëndë e brishtë. Qelq i brishtë. Enë e brishtë. Lodër e brishtë. Dru i brishtë. Tokë e brishtë.
2. Që vjen i dobët e i mekët nga natyra a nga ndonjë sëmundje, i hollë (për njerëz); delikat. Fëmijë i brishtë. Vajzë e brishtë. Trup (krah) i brishtë. Qafë e brishtë. Lule e brishtë. Shëndet i brishtë.
3. fig. Që është shumë i ndjeshëm, që preket shpejt. Zemër e brishtë.
4. fig. Që nuk ka një bazë të shëndoshë, që nuk përligjet nga vetë jeta, që nuk qëndron, i pathemeltë; i kotë. Shpresa (ëndërrime) të brishta. * Vit (mot) i brishtë shih te VIT,~I.