BUHAVITEM vetv.bised.
1. Ënjtem, fryhem (zakonisht për trupin dhe për pjesët e tij); mbufatem. Iu buhavitën këmbët (gjunjët). Iu buhavit barku. Ju buhavitën sytë. Buhavitën gjëndrat. U buhavit plaga.
2. fig. keq. Mërzitem së tepërmi, fryhem nga diçka e padëshirueshme. U buhavita nga fjalët.