1. Që ka humbur drejtpeshimin, që i është prishur ekuilibri; që është në gjendje çekuilibri; kund. i ekuilibruar. Gjendje e çekuilibruar. Bilanc i çekuilibruar. Ekonomi e çekuilibruar.

2. Që mendon e vepron në mënyrë të parregullt, që nuk ka ekuilibër mendor a shpirtëror. Njeri i çekuilibruar. Qëndrim i çekuilibruar.