1. Përdoret për të shprehur a për të përforcuar një mohim, kur e presim me habi, me kundërshtim ose me mospërfillje atë që dëgjojmë; jo, aspak. Çne, ajo s'ka qenë aty. Çne, as që e kam parë fare. - Qenka fejuar? - Jo, çne.

2. përd. kallëzues. Nuk ka përse, nuk duhet, nuk është fare e nevojshme. Çne të vesh ti atje. Çne ta marrin vesh të tjerët.