1. Bëj që dikush a diçka të humbasë vetitë e mira e thelbësore, e prish, e zvetënoj. Çorodit njeriun. Çorodit gjuhën. Përpiqen ta çoroditin rininë.

2. I prish mendjen për ta futur në rrugë të gabuar; e hutoj për të mos pasur një botëkuptim të qartë e për të mos vepruar drejt. Çoroditin lëvizjen. Çoroditin popullin. I çorodit mendjen.