1. hist., filoz. Doktrinë filozofike (në Greqinë e vjetër), e cila predikonte mospërfilljen dhe përbuzjen e hapët të zakoneve, të normave të njohura shoqërore e të kulturës, pavarësinë e njeriut nga bota që e rrethon, kthimin në gjendjen primitive dhe asketizmin, për të ruajtur, sipas kësaj doktrinë, virtytin.

2. Qëndrim mospërfillës, përbuzës e tallës kundrejt normave të moralit e zakoneve të shoqërisë dhe kundrejt çdo gjëje që është pranuar e që nderohet nga shoqëria; qëndrim i vrazhdë e i pacipë. Cinizëm i ftohtë. Cinizëm i pashoq. Sillet (flet, vepron) me cinizëm.