1. E bëj diçka me të ëmbël. Ëmbëlsoj reçelin (hallvën, çajin, shurupin).

2. Bëj që të ndiejë ëmbëlsi në gojë; i jap dikujt të hajë diçka të ëmbël. Ma ëmbëlsoi gojën. Na ëmbëlsoi me llokume.

3. I pakësoj kripërat e tepërta a lëndët e tjera të dëmshme (për tokën). Ëmbëlson tokën.

4. fig. E bëj të këndshme, të gëzueshme a të lumtur (jetën e dikujt, bisedën etj.). (Ia) ëmbëlsoi jetën. E ëmbëlsoi bisedën.

5. fig. I heq zemërimin dikujt, e qetësoj dikë me fjalë të mira e të ëmbla, e zbut; zbut një gjendje të acaruar; i heq vrazhdësinë a ashpërsinë diçkaje. E ëmbëlsoi plakun. I ëmbëlsuan marrëdhëniet.

6. fig. keq. E zbukuroj diçka sa për sy e faqe, e vesh një mendim me fjalë të bukura e të buta, që fshehin përmbajtjen e vërtetë; sheqeros.

7. fig. bised. Bëj që t'i pakësohet dhembja, dëshpërimi a hidhërimi, ia bëj me të lehtë. Ia ëmbëlsoi dhembjet (plagën).

8. jokal. vet. veta III krahin. euf. (me një trajtë të shkurtër të përemrit vetor në r. dhanore). Ther, sëmbon; dhemb. Me ëmbëlson në anën e majtë. Me ka ëmbëlsuar tërë natën në brinjë. * E ëmbëlsoi me sheqerka dikë shih te SHEQERK/Ë,~A.