1. mospërf. Që s’ka mend në kokë, budalla; që s’është i zoti për asgjë, i humbur; si mallk. që i humbtë fara, që mos lëntë njeri pas. Paska qenë farëhumbur!

2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit. Ç’deshi që erdhi, farëhumburi!