GAND m.sh.
1. E metë trupore që mbetet nga një sëmundje, nga një fatkeqësi a dëmtim etj.; cen. Mbeti me gand. E la me gand. Ka lindur me gand. Është me gand.
2. E metë, mungesë, cen. Armë me gand.
GAND ndajf.
Rastësisht, papritur; padashur. E ndeshi gand. U vra gand. I ra gand. * I shkoi gand i shkoi kot, pa dobi.