1. Që e mban kokën të varur anash.

2. fig. I turpëruar a i mërzitur; si i vrarë (për shkak të një fatkeqësie të madhe, për një gabim a faj që ka bërë etj.); kokëprerë; kokulur. Rrinte kokëvarur. Iku (doli, u largua) kokëvarur.