1. mashk. i SHTRIG/Ë,~A.

2. keq. Plak i keq, pa fëmijë e pa njeri, që nuk do askënd; plak i shëmtuar dhe me vese e huqe të këqija; njeri shumë dorështrënguar, zemërngushtë e shpirtzi. Shtrig i keq. Mbeti shtrig. Shpëtoi nga ai shtrig.

3. përd. mb. keq. Shumë dorështrënguar; zemërngushtë, shpirtkazmë.