1. Lëvore e hollë që vesh diçka, lëkurë, vemesë; shtresë e hollë që mbulon sipërfaqen e diçkaje. Cipë e hollë. Cipa e qepës. Cipa e mollës (e pjeshkës). Cipa e kokrrave të rrushit. Cipa e vezës. Cipa e qumështit. Cipa e gjellës. Cipë akulli. Cipa e drurit. Cipa e plagës. Zë (vë) cipë. I prish (i heq) cipën. Ha me gjithë cipë.

2. anat. Lëkurë ose ind i hollë, që vesh a mbulon një organ; membranë. Cipa e brendshme. Cipa e barkut. Cipa (korja) e trurit. Cipa e qelizës. Cipa e mukozës.Cipë dhjami. Cipa e veshit. Cipa e virgjërisë. I vuri cipë syri.

3. bised. Sipërfaqja e një uji të qetë. Cipa e ujit. Cipa e liqenit (e kënetës).

4. fig. bised. Tërësia e vetive morale të një njeriu të ndershëm, turpi e sedra që e mbajnë njeriun të mos bëjë veprime të palejueshme; tërësia e rregullave dhe e normave morale të shoqërisë, që mbrojnë nderin e saj. Njeri me cipë. Sjellje pa cipë. Nuk ka cipë. S`ka fytyrë e cipë. I ka plasur cipa. Ruaj cipën. S`i mbetet cipë. Bëj diçka për cipë. Plasi cipa, doli kripa. fj.u. Ka cipë (nder) në faqe.

5. bised. Pëlhurë e hollë pambuku; basmë. Cipë me lule. Cipë për fustan. Futë prej cipe.

6. bised. Shami koke për gra. Cipë e zezë (e bardhë).Vë cipën. Lidh cipën.

7. fig. Diçka që mbulon ose që fsheh, mbulesë, perde. Mbuloj (fsheh, mbështjell) me një cipë. I hedh cipën (një ngjarjeje, veprimi etj.). Heq (gris) cipën.

8. krahin. Petë byreku ose ëmbëlsire. Byrek me dyzet cipa. * Cipë qepe shih te QEP/Ë,~A. Cipë e kockë shumë i dobët, kockë e lëkurë. Hodhi cipën e zezë shih te ZI (i), ZEZË (e). I ka plasur cipa (peta) e ballit keq. është bërë i pacipë, s'ka turp fare.